Dzieci mogą doświadczać zarówno krótko-, jak i długoterminowych skutków poznawczych, behawioralnych i emocjonalnych w wyniku bycia świadkiem przemocy domowej. Każde dziecko zareaguje inaczej na traumę, a niektóre mogą być odporne i nie wykazywać żadnych negatywnych skutków.

​

Reakcje dzieci na traumę bycia świadkiem przemocy domowej mogą się różnić w zależności od wielu czynników, w tym między innymi wieku, rasy, płci i etapu rozwoju.  Równie ważne jest, aby pamiętać, że reakcje te mogą być również spowodowane czymś innym niż bycie świadkiem przemocy domowej.

​

Dzieci to jednostki i mogą na różne sposoby reagować na bycie świadkiem przemocy.  Oto niektóre z efektów opisanych w briefingu Royal College of Psychiatrists (2004):  

​

• Mogą stać się niespokojni lub przygnębieni

• Mogą mieć trudności ze snem

• Mają koszmary lub retrospekcje

• Można je łatwo przestraszyć

• Mogą skarżyć się na objawy fizyczne, takie jak bóle brzucha, i mogą zacząć moczyć swoje łóżko

• Mogą mieć napady złości i problemy ze szkołą

• Mogą zachowywać się tak, jakby były znacznie młodsze niż są

• Mogą stać się agresywni lub mogą uwewnętrznić swoje cierpienie i wycofać się z innych ludzi

• Mogą mieć obniżone poczucie własnej wartości

• Starsze dzieci mogą zacząć wagarować, zacząć używać alkoholu lub narkotyków, zacząć się samookaleczać przez przedawkowanie lub skaleczyć się

• Mogą rozwinąć się zaburzenia odżywiania

​

Dzieci mogą również czuć się zły, winne, niepewne, samotne, przestraszone, bezsilne lub zdezorientowane.  Mogą mieć ambiwalentne uczucia zarówno wobec sprawcy, jak i rodzica niestosującego przemocy.

​

Więcej informacji, które pomogą dzieciom i młodzieży zrozumieć przemoc domową, można uzyskać od:  www.thehideout.org.uk